En dan? Op twintigjarige leeftijd staat men niet meer te springen om mij aan te nemen, gezien de vele afwijzingen die ik heb mogen ontvangen op mijn verstuurde sollicitatiebrieven (lees; als er al moeite werd gedaan om te antwoorden). Aan mijn goede wil lag het in ieder geval níet. Nederlands bekendste rookworsten verkopen? No problemo. Bh's aanmeten? Kom maar op! Boeken aan de man brengen? Peulenschil!
Maar toch, op de één of andere manier, viel mijn sollicitatiebrief incluis CV niet helemaal in de smaak. Moet het origineler? Moet ik mezelf beter verkopen? Of ben ik gewoon te oud?
Ik kan er ergens wel om lachen, maar het frustreert me vooral. Ik zal toch potverdorie wel genoeg kwaliteiten hebben om een fucking rookworst te verkopen? De wanhoop is mij nabij, net zoals vele andere studenten die in hetzelfde schuitje zitten. En geloof me; dat zijn er veel.
Misschien moet ik mij voortaan in sollicitatiebrieven vergelijken met een defecte spons; een leergraag die alle informatie opzuigt zónder dit ooit nog los te laten. Je kunt met mij álle kanten op. Als side-kick van Mathijs van Nieuwkerk, als assistent van Luuk Ikink, als invaller voor Twan Huys tijdens collegetour óf 'gewoon' als contentqueen. Een harde werker, die niet schroomt voor 'hardnekkige' oppervlaktes. Ik ga dan ook door het leven met de slogan; 'niet lullen, maar poetsen!'.
.jpg)
Ik daag alle ondernemers en werkgevers van Nederland uit om éindelijk eens te investeren in een nieuwe spons. Om die grens over te gaan. Om op die knop 'email mij!' te klikken en op 'send' te drukken. JA! dit is jouw kans om een ambitieuze en leergierige taalknobbel in de wacht te slepen.
Bij sponzen zitten geen garanties, want dat ze goed werken leveren is bijna vanzelfsprekend. Echter wél een belofte: je zult geen spijt krijgen van je nieuwe aanschaf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten