So far not so good

Een tijdje terug kon je het al lezen: lijn 82 is (bijna) niet meer. En vanaf 11 december is deze lijn er dus écht niet meer. Arriva has taken over en dat betekent dat er vanaf nu buurtbusjes rijden. 

Kijk, zo ziet de Buurtbus eruit. Even voor mijn eigen beeldvorming, want het is me tot nu toe nog niet gelukt om deze in real life te spotten.

Geloof me: ik wilde er écht vertrouwen in hebben. "Misschien werkt het wel gewoon. Die 2 minuten overstaptijd; dat is gewoon goed berekend. En die buurtbusjes waar maar plek is voor 8 personen: die gaan niet 'vol' zitten." Zo stond ik er afgelopen maandag in toen ik voor het eerst gebruik ging maken van deze nieuwe dienstregeling. Let's do this!

Het ging gisteren alleen om een terugreis van Weert naar Leveroy. En de Limburgliner van Weert naar Heythuysen: die was prima. Echt een wereld van verschil. Een gloedjenieuwe, retestrakke bus. We vlógen over het wegdek. Een tikkeltje onwennig dat we Leveroy praktisch voorbij reden, maar goed. Dit was nu onze realiteit.

Eenmaal in Heythuysen, moesten we overstappen op de buurtbus. De nieuwe levensader van Leveroy, het nieuwe straatbeeld. Met goede moed en lichtelijk gespannen - het is ook allemaal wat, zo'n verandering - stond ik samen met 3 andere dorpsgenoten te wachten. En te wachten. En te wachten.

Het bleek wachten op een buurtbus die nooit zou komen. Even dacht ik dat ze ons allemaal in de zeik hadden genomen. Dat de buurtbus een sprookje was, een fata morgana. Een oase. Een belletje met Arriva klantenservice ('Geen idee waar de buurtbus is mevrouw, we kunnen deze niet vinden in ons systeem. Maar de volgende gaat weer over een uur!') leverde niks op. Uiteindelijk zelf vervoer naar huis geregeld. 

Dag 2. Het was 7:25 en ik stond al bij de bushalte. Al, ja. Want de buurtbus komt pas om 7:32. En mensen die met het OV reizen, snappen dat in het OV elke minuut telt. Één minuut kan genoeg zijn de trein te halen. Of de bus te missen. Dus dat ik maar liefst 7 minuten te vroeg bij de bushalte was, getuigde van motivatie en doorzettingsvermogen. En discipline. En vertrouwen. Want nu zou ik de buurtbus in ieder geval écht niet missen. Dacht ik.

Het was inmiddels 7:38 en ik begon mijn geloof te verliezen. "Laat ik Arriva maar weer bellen, zij weten vast waar de bus is." Helaas. Wederom kon mevrouw Arriva deze gegevens niet ophalen. Ik zag zelf in de reisapp dat de bus om 7:29 al op de eindbestemming was. Ik zie mezelf nog gniffelen, naïeveling dat ik ben. "Haha gekke app, zal wel een storing zijn want DAT KAN TOCH HELEMAAL NIET?!" Dan zou de bus 20 minuten te vroeg zijn geweest. 

Ja, dat bleek.

Want ondertussen dat ik met mevrouw Arriva belde, kwam buurtbusje 2 voorbij gesjeesd. De andere kant op weliswaar, maar het was mijn laatste hoop om überhaupt nog op mijn werk te komen. Deze buurtbus was 20 minuten te vroeg. Ik voelde mijn gezicht nat worden en besefte dat het niet de tranen waren maar de regen. Waar ik inmiddels al een dik half uur in stond. 

Al met al heb ik er 1,5 uur over gedaan om van Leveroy naar Weert te komen (met de auto 15 minuten, met bus 30). Na 2 uur arriveerde ik eindelijk op mijn werk. Je kunt je wel voorstellen dat ik het eerste rondje koffie alvast níet ging halen.

En nu zit ik wat in mijn sopje gaar te koken. Het is natuurlijk belachelijk dat ik nú al driftig een stuk aan het typen ben over de rampzalige dienstverlening. Het is overdreven en misschien te voorbarig. Maar dat ik in kranten en op internet lees dat 'Arriva tevreden is over eerste dagen ondanks de spitsproblemen met de trein' dan val ik voor een 2e keer van mijn geloof. Want hier was ik dus al bang voor.

De rol die wij - Leveroy - innemen in dit grote geheel is 0,01%. En het zal André Olijslager, voorzitter Raad van Commissarissen van Arriva, een worst wezen dat buurtbusjes niet rijden zoals het hoort. Óf vol zitten (maar dat verhaal bewaar ik voor de volgende keer). De beste man zit natuurlijk prinsheerlijk in een 'dikke bmw jongens!' en heeft geen idee hoe de vlag hangt in de weeskernen. 

Datgene waar ik al bang voor was, is gebeurd én is aan het 'gebeuren'. We worden vergeten, en dat wordt alleen al pijnlijk duidelijk als er 1) geen bus komt en 2) ik mevrouw Arriva moet uitleggen hoe je Heythuysen spelt. De plek waar ik gisterenavond ben gestrand.

De enige manier dat er wat kán veranderen, is als we iets van ons laten horen. Dus niet alleen klagen tegen elkaar, maar tegen Arriva. Het klachtenformulier zit overigens verstopt op de website, dus ik leg je graag uit hoe het moet als je er niet aan uit komt. En ohja, De Limburger is ook wel benieuwd hoe Arriva bevalt en houdt een onderzoek. Laat ook dáár je mening spreken als je je benadeeld voelt. 

En als dat niet werkt? Dan misschien toch maar Tim Hofman laten weten dat ik #BOOS ben.