Ik heb het al vaak meegemaakt. Zodra ik 'PR' en 'fanfare' in één zin noem, begint menigeen te lachen. Al dan niet hardop. En al dan niet met goede bedoelingen. Op zich logisch. Het klinkt niet bepaald sexy en fanfares hebben over het algemeen een stoffig imago. En tóch ben ik blij dat ik het doe. Laat het me uitleggen.
Ik neem je even mee naar mijn werkelijkheid. Woonachtig in een dorp met pak 'm beet 1000 inwoners. Leveroy. En zoals blaasmuziek onderdeel is van de Limburgse cultuur, is de fanfare onderdeel van Leveroy. Onderdeel is eigenlijk een understatement, het is namelijk muziekbron nummer één in de gemeenschap.
"Och, wat schattig eigenlijk. En dan lopen jullie zeker elke zondag met zo'n uniform door het dorp te tetteren?
Not quite.
Als fanfare nemen we de sociale taak binnen de gemeenschap serieus. We spelen Sinterklaasliedjes bij de inkomst van de Goed Heiligman in het dorp, begeleiden de communicanten bij de 1e Heilige Communie en brengen serenades als inwoners een bijzonder feestje te vieren hebben. Dat is de traditionele kant van de fanfare en ongeveer 10% van al onze activiteiten. Mooi om te doen, maar meteen de kant waar dat suffe imago vandaan komt.
''Ik doe de PR voor de fanfare'' klinkt dan ook niet erg sexy.
De overige 90% zijn we echter met heeule andere dingen bezig. Zo zijn we in 2014 Nederlands kampioen geworden tijdens de Open Nederlandse Fanfare Kampioenschappen (ONFK) in Friesland. Daarnaast organiseren we verschillende soorten concerten. Gewoon, omdat dat super leuk is om te doen.
Daar komt PR om de hoek kijken.
Neem nou het concert van afgelopen november. 'Op en top Nederlands', een concert met de mooiste Nederlandse muziek. Geen Mega Piratenfestijn, maar muziek van Marco Borsato, Claudia de Breij, Joost Nuissl en van Dik Hout. De fanfare repeteert keihard om ervoor te zorgen dat er 2 dagen een feestje wordt gebouwd. Maar dat feestje, dat bouwen we niet alleen. Daar hebben we publiek voor nodig.
En dat publiek komt niet vanzelf.
Aan mij de taak om ervoor te zorgen dat het concert onder de aandacht wordt gebracht in de omgeving. Online en offline. Offline overigens een hele opgave, want het is vechten om een plekje te krijgen in een lokaal blaadje.
Ik schrijf persberichten, update de website, voer social media campagnes uit, maak een planning, schrijf een blog over de voorbereidingen en neem contact op met alle lokale media. ''Ik doe de PR voor de fanfare'' klinkt dus waarschijnlijk heel kneuterig, maar is best wel heel gaaf: vooral online heb ik namelijk de vrijheid om te spelen met verschillende soorten content. Schrijven, filmen, monteren, werken met CMS: ik doe het en leer daardoor heel veel. En ja, dat is best een beetje sexy.
En gewoon onwijs leuk.
Het zorgt er ook voor dat mensen iets horen, zien en lezen over een concert. Of over een evenement. Of een actie. Wat uiteindelijk - en hopelijk - leidt tot het kopen van een kaartje. En als een concert dan nagenoeg is uitverkocht, zie je mij hardop grijnzen ergens in een hoekje van de zaal. Gevalletje win-win situatie. Ik denk dan maar één ding:
Wie het laatst lacht, lacht het best. HAHA!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten