Ik ben blijhyperenthousiastextatisch!

Schrijven is een passie. Mijn passie. Toen ik in 2007 de verhalenwedstrijd won van het meidenweekblad Tina, kon ik mijn oren niet geloven. Mijn verhaal werd gelezen door alle abonnees die Tina rijk was; onwerkelijk!
Het idee dat jouw tekst wordt gelezen door een groot publiek is slechts een droom van menig schrijver. Ik ben dan ook ontzettend blijhyperenthousiastextatisch dat één van mijn blogposts de Metro heeft gehaald. Een publiek van 1,3 miljoen lezers; kan iemand mij even in de arm knijpen?
Bij deze nog één keer de column die vandaag te lezen is in de Metro.

We zijn allemaal veertien geweest.

Vroeger, en dan heb ik het over 5 à 6 jaar geleden, leek mijn gezicht veel op een maanlandschap. Ik had last van flinke acne; geen enkel zalfje kon mij een egale huid geven. Uiteindelijk kreeg ik een middel op recept wat mijn gezicht rust gaf. Ik weet overigens nog steeds niet of ik daar blij mee moet zijn, maar het was het mij wél waard. Die verdomde hormonen gingen mij niet in mijn koude kleren zitten.

Maar vóór dat middel kwam eerst de smeer-en-verberg-fase. Hoewel mijn moeder mij stimuleerde om zo laat mogelijk met make-up te beginnen - ik was immers pas veertien - zag ik geen andere uitkomst meer. Al mijn vriendinnetjes hadden een egaal gezichtje; dat wilde ik ook! Om de rode plekjes te verbergen, smeerde ik het ene na het andere potje foundation op mijn gezicht. Voor mij enigszins een uitkomst; het gaf mij letterlijk een masker.

Anno 2015 kan ik van geluk spreken. Ik weet namelijk niet hoe ik erbij had gelopen als ik in een tijd als deze last had gehad van gierende hormonen in mijn lijf. Op het gebied van schoonheid wordt namelijk ontzettend veel gemanipuleerd. Instagram, Facebook en Tumblr; als puberend meisje onmogelijk om hier niet mee geconfronteerd te worden.

We worden doodgegooid met de lippen van Kylie Jenner, die zogenaamd 'groter' lijken door lippenstift-trucjes. Highlighten en contouren à la Kim Kardashian hetzelfde verhaal. De 'Transformation Tuesdays' zijn ook niet van de lucht, iets waar de dames van de realityserie Geordie Shore ontzettend goed in zijn. 'Kijk! Eerst was ik moddervet, maar nu heb ik een slank lichaam. Ohja, en een paar nieuwe tieten!'

Óveral is sprake van manipulatie; je kunt tegenwoordig liters foundation smeren en er nog enigszins 'natuurlijk' uitzien. En we vinden het normaal. We vinden het doodnormaal dat er een ideaalbeeld wordt gecreëerd waar onze dochters, zusjes of nichtjes onzeker tegenop kijken.

Het is niet normaal. Vertel ze alsjeblieft dat niets is wat het lijkt. Vertel ze alsjeblieft dat sproetjes leuk zijn, acne strontvervelend en chips op zaterdagavond onschuldig.

We zijn namelijk allemaal veertien geweest.