Er was ooit een tijd waarin de
marketingafdeling invulde waar de klant behoefte aan had. Wat de klant daar
eigenlijk zélf van vond, leek secundair. Tegenwoordig is daar echter ‘de dialoog’.
“We moeten de dialoog aangaan met de klant,
want wat vinden onze klanten eigenlijk van ons?”
Een hele terechte vraag. Een goede vraag ook. Dus gaan we met zijn allen lekker dialogiseren (dit blijkt echt gewoon een woord te zijn, zie hier). En liever vandaag nog dan morgen. Begrijp me niet verkeerd, ik moedig het alleen maar aan om vooral bezig te zijn met dingen waar je klant ook écht op zit te wachten. Maar ‘dialogiseren’ is nog altijd een wisselwerking, geen vraag/antwoord. Dan praat je met elkáár. Zoiets:
Bedrijf: “Hee, wat vind je eigenlijk van ons?”
Klant: “Ja, kweenie, jullie zijn nooit
bereikbaar. Heel irritant.”
Bedrijf: “Ow.”
Klant: “Wat vind je van mij dan?”
Bedrijf: “Jij kijkt liever dan dat je koopt. Hebben
we ook niks aan. Lol.”
lekker dialogiseren, gezellig |
Maar ‘de dialoog’ lijkt een beetje die enquête-horror van vroegâh te worden. Veel vragen, niks terug krijgen. Ja, €5,- korting misschien bij een besteding vanaf €75,-.
Hoera.
Bij elk contact wat ik heb gehad met een
bedrijf, van verzekering tot webshop, kan ik de klok erop gelijk zetten dat ik
binnen 2 à 3 dagen een e-mail krijg. Of ik effe mijn ervaring wil delen. Alleen
al de afgelopen 4 dagen kreeg ik deze verzoeken binnen:
“Onlangs heeft u contact met ons gehad. We
zijn benieuwd naar uw ervaring.”
“Hoe blij ben je met onze service?”
“Uitnodiging om ons te beoordelen”
Bij één bedrijf krijg ik zelfs in élke e-mail de
vraag: “Wat vond je van deze e-mail?”.
@#(*&%#)@!!11!1! |
Het is op zich prima om bij sporadische scheetjes te vragen ‘wat vond je er nou van?’, maar niet na elke zucht of klik. Ga eens lekker weg met al je vragen man, ik wil gewoon een dekbedovertrek kopen. Of een kaart versturen.
Niet meer en niet minder.
Ik heb ook helemaal geen tijd om overal mijn
mening achter te laten. Vooral omdat ik er zelf niet direct iets aan heb. Dat ‘de
service verbetert met mijn feedback’ is namelijk iets waar ik 9 van de 10 keer geen
fluit van zal merken. Ik hoor er namelijk ook nooit meer iets van.
Daarom een compromis. Ik laat voortaan mijn mening achter, als jullie - de masterbreinen achter deze e-mails - mij na verloop van tijd laten weten wat jullie hebben verbeterd/aangepast/toegevoegd/verwijderd. Dankzij die input van mij en mijn medeklanten. Hoe vet zou dat zijn, dat er zeg maar écht geluisterd wordt?
Laten we het eens proberen.
Maken we van die enquête-horror een samenwerkings-komedie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten